Corona

Sinds drie jaar plaats ik braaf in de laatste week van de maand een blog. De inhoud daarvan gaat altijd over mijn vak. Ik schrijf verhalen over Eventmarketing en Live communicatie. Soms zijn die persoonlijk van aard; over het wel en wee van ons bedrijf, mijn studie of mijn studenten. Soms geef ik professionele tips of behandel een bepaald thema. Op aanraden van Joyce Spijker, die me de kneepjes van het vak 'bloggen' leerde, heb ik een “voorraadje" aangelegd. Deze vul ik aan, telkens als ik op reis ben, in het vliegtuig naar een nieuwe bestemming...

Crisis
De laatste week van de maand maart nadert. Normaal haal ik dan de meest relevante blog uit mijn voorraad. Maar hoezeer ik ook zoek en mijn best doe, geen enkele blog voldoet aan de situatie waarin we ons op dit moment bevinden. Nieuwe tijden vragen blijkbaar ook om nieuwe ideeën. In deze tijd van, ik noem het maar even de Covid-19-crisis, wordt een aantal zaken pijnlijk duidelijk. Op de allereerste plaats natuurlijk hoe kwetsbaar onze gezondheid eigenlijk is. Mensen sterven, vaak alleen. Mensen kunnen dierbaren niet opzoeken, zijn eenzaam. Het maakt mij in ieder geval verdrietig en een beetje bang.

Maar laat ik ook deze blog wat zakelijker aanvliegen. Onze branche heeft het zwaar. Kei-zwaar. De eerste maatregelen van de overheid waren het indammen van ontmoetingen tussen mensen. Direct gevolg was dat grote evenementen werden gecanceld. Daarna kwam de fase dat we nog met 100 mensen tegelijk ergens mochten zijn en op dit moment is twee personen de max. In het begin konden we het amper geloven. Hoe kon nou iemand de ITB in Berlijn afblazen? Maar daar bleef het niet bij. Het besef kwam toen de Tefaf in Maastricht hals over kop de deuren sloot. Daarna werden dagelijks evenementen afgelast. Sportwedstrijden, culturele evenementen, beurzen. Alles. Ook alle mondiale evenementen zijn uitgesteld en verplaatst. In het begin ging er een golf van verbazing door ons heen. Maar dat de mens zich snel aanpast, was ook nu weer duidelijk. We gaven geen kik meer toen de Olympische Spelen naar 2021 verplaatst werden.

Online vs. live
Het is niet anders; we moeten ermee dealen. Maar wat gaat deze crisis met ons doen? Met ons mensen, en ook met ons vak. Ik volg ontwikkelingen met interesse. Online meetings via Teams of Zoom, concerten in lege stadions die viraal gaan en miljoenen keren worden bekeken, vloggers die virtuele rondleidingen geven in musea. Wordt de live ontmoeting overbodig? Kan online een menselijke ontmoeting vervangen? Ik begrijp van verschillende kanten dat vergaderen op afstand verrassend prettig en efficiënt is en dat de voordelen groot zijn. Tijd en kosten worden immers tot een minimum gereduceerd en er vinden tussendoor soms zelfs informele intermezzo‘s plaats. Mensen borrelen op afstand met elkaar. En natuurlijk zijn er nadelen; vanochtend vertelde iemand me dat hij wel graag online vergadert maar dat het toch lastig is om dan iemand in de ogen te kijken….

Een interessante tijd. Vernieuwing in een snelkookpan. Wat gaat het worden? We zullen het zien.