Een nieuw (t)huis voor Eventief

In juni 2018 zijn we verhuisd naar een nieuw kantoor. Een grote stap, waar mijn compagnon en ik lang mee gestoeid hebben. We hebben tientallen mogelijkheden bekeken. Niet alleen maar in Kerkrade, ook Heerlen, Sittard en Maastricht werden bezocht als mogelijk nieuw hoofdkantoor. En behalve de vestigingsplaats, was ook de aard van ons nieuwe kantoor een ding. Wat wilden we zelf? "Nou", zei ik tegen een van de makelaars die we consulteerden en die precies deze vraag aan me stelde. “We hebben zo‘n leuk bedrijf, we willen net zo‘n leuk kantoor."

Op slag verliefd
In de winter van 2017 wandelde ik met mijn bff´je Nathalie door Kerkrade. "Kijk!", zei ze, "dit huis staat ook te koop." Ik wist het meteen. Dit gaat ons kantoor worden. Op slag was ik verliefd op dit prachtige jaren dertig pand. De bezichtiging samen met Peggy resulteerde in hetzelfde resultaat. We waren allebei om. Het pand was groot genoeg (ook voor al onze materialen), had de uitstraling die we wilden én zou daarnaast ook een goede investering zijn voor de toekomst. Last but not least, het lag in Kerkrade. En aangezien we uiteindelijk twee echte Kirchroatsjer Meëdsjer zijn, voelde dat ook erg lekker.

Een sprookje kwam uit. Maar…er moest wel verbouwd worden. Die verbouwing was hard nodig. Het jaren dertig huis had ook dertig jaar geen kwast of hamer meer gezien. Voor iedereen die weet hoe “oude mannetjes pis" ruikt. Precies zo rook het in ons paleisje.

Grijze haren
De verbouwing. Mijn hemel, wat hebben we met rare mensen van doen gehad. Mensen die gewoon niet kwamen opdagen om een offerte te bespreken. Mensen die op de eerste werkdag arriveerden om vervolgens weer naar het bedrijf terug te rijden om materialen te halen. Mensen die een prijs afgaven en na een week duizenden euro´s meer verlangden voor hetzelfde werk. Mensen die ineens tijdens het werk verdwenen en pas na twee dagen weer verschenen. Spoedklus op een andere plek.

Peggy was gewaarschuwd aangezien ze in het najaar van 2017 privé een oud huis had opgeknapt, maar ik hapte geregeld naar lucht. Ik denk dat ik er wel wat grijze haren aan heb overgehouden. Het meest opvallend was dat iedereen voor eigen parochie preekte. “Ik snap dat u alle plafonds eruit zou halen en alle ruimtes nieuw zou stuken, maar ik heb niet oneindig tijd, noch oneindig geld. Dat gaat hem niet worden", zei ik bijvoorbeeld tegen de stukadoor.

Het meest legendarisch vond ik de reactie van onze timmerman naar een van de leveranciers: “De opdrachtgeefster is nogal strikt en zakelijk, dus ik zou toch maar vandaag de offerte afgeven." Enfin. Na onderhandelen, nieuwe offertes opvragen bij partijen die wél onze bloedgroep hadden, nieuwe keuzes maken en heel veel knopen doorhakken, hebben we uiteindelijk toch met een fijn team ons juweeltje opgeknapt. Helemaal happy zijn we! Ik maak dan ook van de gelegenheid gebruik en wil al onze medewerkers en werkmensen bedanken voor hun inzet en mooi afgeleverde werk.
We zullen ervan genieten...