Gar nicht akademisch

"Hat jemand eine Klausur aus einem der vorigen Matrikeln?" vraagt een van mijn medestudenten via een oproep op onze Facebook groep. Ik krab eens achter mijn oor en graaf in mijn brein. "Matrikel". Hellup. Wat was dat ook alweer?

Deutsche Gründlichkeit
Ik google me suf sinds ik weer studeer. De Duitse academische wereld heeft veel raadsels voor me, moet ik constateren. Een medestudent is een Komilitone en een Matrikel is een studiejaar. Toppunt is het woord "Immatrikulationsfeier". Dat is het feestje aan het begin van de studie; moet je maar weten.

Ook allerlei gewoontes vind ik bijzonder. Bijvoorbeeld wanneer iemand een presentatie geeft, roffelen we allemaal met de vuisten op tafel. Daarmee tonen we respect voor de presentatie.
Dat we dat op het eind van de voordracht van onze professor doen, wist ik na de eerste dag wel. Maar ik was de eerste student die een presentatie gaf en toen roffelden ze ook, zelfs de professor. Ik geloof dat ik echt even in elkaar "zuckte".

Foutje
Met regelmaat maak ik onhandige fouten. Mijn dochter zou zeggen: "mam, dat is voor schut". Zo was ik blijkbaar over de grens gegaan toen ik de professor zo maar uitnodigde om na afloop van het eerste symposium met ons samen een wijntje te drinken. Mijn Komilitonen waren stomverbaasd dat de professor ook nog meeging. Volgens mij vond ze het heel gezellig en zou ze graag vaker meegaan, maar durft niemand het te vragen door die rare regels. Eerder die dag stond ik voor aap toen ik ergens vooraan ging zitten, bij datzelfde symposium. Die plekken zijn tenslotte alleen voor "Referenten", or whatever that is....

Ik kan er wel om lachen. En mijn Komilitonen gelukkig ook. Allemaal hele lieve mensen die geduldig vertalen en me op het rechte pad houden. Ik geloof dat ze me wel een beetje exotisch vinden. Al is het maar vanwege mijn Nederlandse laptop en toetsenbord, waarbij sommige letters anders zijn. Ik zeg bijvoorbeeld ook zo maar "du" tegen mensen. Zelfs tegen de docenten floept me af en toe een "du" eruit.

Ook inhoudelijk heb ik vragen. De eerste "Hausarbeit" waarbij we de strategie van een internationaal merk moesten uitwerken en beoordelen, had ik voor de zekerheid laten corrigeren op Duitse taal. Die taalfouten vielen op zich mee, maar mijn Komillitone zei wel heel voorzichtig dat ik het "Quellenverzeichnis" van de weblinks "gar nicht akademisch gestaltet hatte". Wist ik veel. Ik had gewoon de links gekopieerd en de datum erbij gezet. Dat is fout; want ook daarbij moeten uitgever, jaartal en auteur vermeld worden. Mijn dochter zei: "mam, wat jij deed, was wat voor de middelbare".

Leergierig
Ondanks alle onbeholpenheid, ben ik enthousiast en vind ik het een voorrecht dat ik deze studie mag doen. Ik zuig de kennis op als een spons en heb die nieuwe kennis al in mijn dagelijkse werk kunnen toepassen. "Wat vind je er dan nu zo leuk aan", vroeg mijn zoon onlangs. "Ik vind het geweldig om de hele dag te luisteren naar slimme mensen die me nieuwe dingen vertellen", legde ik hem geduldig uit. Hij keek me me een beetje warrig aan...