Immersiviteit
In de hedendaagse wereld van eventmarketing is immersiviteit een sleutelbegrip. We kennen het begrip al lang, Pine & Gilmore benoemden het bijvoorbeeld al in 2000, en toch vind ook ik het lastig om aan klanten of studenten uit te leggen hoe we immersiviteit dan nu kunnen toepassen. Dat is veranderd toen ik in november 2023 tijdens de tentoonstelling van Salvador Dalí in Berlijn werd geraakt door een immersieve beleving. Ja; ik zou het “raken" willen noemen, want ik heb nooit eerder een dergelijke ervaring gehad.
Wat is immersiviteit?
Immersiviteit verwijst naar de mate waarin een ervaring de deelnemer kan onderdompelen in een alternatieve realiteit. Dit kan worden bereikt door het gebruik van technologieën zoals Virtual Reality (VR), Augmented Reality (AR) en Mixed Reality (MR), maar ook door zorgvuldig ontworpen fysieke omgevingen en narratieven (verhalen) die alle zintuigen aanspreken. Het doel is om een gevoel van aanwezigheid en betrokkenheid te creëren dat verder gaat dan traditionele vormen van interactie. De deelnemer wordt als het ware zelf een onderdeel van het gebeuren.
De muur van Harry Potter
Tijdens de tentoonstelling van Salvador Dalí in Berlijn kon je allerlei schilderijen bekijken én er was ook veel informatie over Dalí. Dat hij veel reisde, trouw was aan zijn vrouw Gala en dat hij geïnteresseerd was in wetenschap. Dit kon je ook terug zien in zijn werk. Allemaal leuk en aardig, maar pas echt spannend werd het toen we de mogelijkheid kregen om aan de VR-experience mee te doen. Er stond een teampje “nerds" klaar met de VR-brillen. Ze hielpen ons met het opzetten ervan en we kregen uitgebreide instructies. We moesten niet schrikken; niets van wat we zagen was echt, behalve de reling om je aan vast te houden. We zouden andere mensen zien alsof ze “duikers" waren en onze eigen handen zouden lijken op skeletjes. We moesten ook niet schrikken van dieren of muren die heel dichtbij kwamen. Jaja, dacht ik nog, maak het maar niet zo spannend. Ik ben wel wat gewend. “Als jullie tijd om is, dan zien jullie gouden pijlen die jullie moeten volgen naar de uitgang", werd ons nog nageroepen.
Ik betrad de ruimte en kwam terecht op een varend schip. Achter me brandde een kaars die alsmaar groter werd. Naast het schip liepen olifanten die zo hoog waren als een flat. Hun poten waren stelten. Aan de rechterkant probeerde een kreeft op het schip te klimmen. Ik vond het erg indrukwekkend. Er was muziek en wind en na een paar minuten was ik helemaal gehypnotiseerd. Ik had inmiddels ook mijn partner Rob gevonden en we stonden samen aan de reling van het schip te genieten van het landschap. Waanzinnig mooi. Ik was letterlijk in de surrealistische wereld van Dalí.
We mochten twintig minuten blijven. Ineens zei Rob: “Ik zie de gouden pijlen, ik loop naar de uitgang." Mijn tijd was eigenlijk wat later ten einde, maar ik besloot met hem mee te lopen. Ineens verdween Rob door een muur. Moest ik nu ook door die muur? Was er wel een muur? Ik voelde me net Harry Potter toen die voor het eerst naar platform 9 ¾ moest lopen op King‘s Cross Station, dwars door de muur van perron 9 en 10. De bril ging af. Er was natuurlijk helemaal geen muur en zo kwam er een soft landing na al die indrukken van Dalí. Maar hoe dan ook, ik zal deze experience nooit vergeten en ook niet de naam Salvador Dalí.
Wil je een keer met me sparren hoe we immersiviteit kunnen toevoegen tijdens een evenement of merkactivatie zodat ook jouw organisatie of merk niet meer vergeten wordt? Graag!