Wachttijden
Vorige week was het dan zover; ik maakte de eerste offerte waarbij “testen voor toegang", aan de orde was. Mensen moeten dan de CoronaCheck app of een vergelijkbaar document laten zien om toegang te krijgen tot het evenement. Op dit moment aan de orde van de dag en niemand die hier nog raar van opkijkt, maar voor mij is het toch een ding. Want los van een morele kwestie (buitensluiten van mensen), is het ook een uitdaging in het wachttijdenmanagement. Want gasten staan hierdoor twee keer in een wachtrij. De eerste keer voor de reguliere accreditatie of controle en dan een tweede keer voor de “health check".
Mensen vinden wachten vervelend. In een rij voor de kassa van de supermarkt, bij de huisarts of bij de ingang van
een evenement, het maakt niet uit. Wachten wordt gezien als tijdverspilling en als een negatieve ervaring. Wachttijdenmanagement is dan ook een serieuze business.
Je eigen entertainer
De mate waarin wachten vervelend wordt, is afhankelijk van een aantal factoren. Onder andere de aanleiding van wachten, de aantrekkelijkheid van de wachtomgeving en de afleiding tijdens het wachten, maken dat wachten als minder of meer als vervelend wordt ervaren. Op die laatste twee aspecten kun je als manager anticiperen en de creatieve industrie verzint van alles om het wachten aangenamer te maken. Uiteraard kennen we allemaal de bordjes “vanaf dit punt nog 60 minuten tot de attractie" zoals ze in de Efteling ophangen. En we kunnen ons er ook iets bij voorstellen dat muziek, artiesten of het verstrekken van informatie de wachttijd aangenamer maakt. Op grote luchthavens worden passagiers trouwens gewoon in rondjes geleid zodat ze niet te lang ergens staan te wachten. Zolang je loopt, ervaar je dat niet als “wachten". Het meest opmerkelijk verhaal in die trant kan ik me herinneren van een hotel waar klachten waren over de liftwachttijden. Er waren simpelweg te weinig liften, dus er waren maar weinig oplossingen voor het echte probleem te bedenken. Men heeft toen een grote spiegel bij de liften gehangen. Gasten konden zichzelf in de spiegel bekijken en voilà. Er waren daarna nauwelijks nog klachten over het wachten bij de liften. Zo simpel kan het zijn. De mens is zijn eigen entertainer. Ik ga maar eens nadenken hoe we bij ons evenement de wachttijd managen…